یکی از ویژگی‌های شرکت‌های موفق امروزی برخورداری از قدرت رقابت پذیری است و در عین حال ویژگی بارز شرکت‌های ناموفق، عدم برخورداری از این ویژگی است. قدرت رقابت پذیری بیش از هر چیز از داشتن دیدگاه‌های جدید در مورد آن نشات می‌گیرد؛ در عین حال بستر محیط و زمان تغییرات چشمگیری در شاخص‌های رقابت پذیری ایجاد کرده است. بایستی توجه داشت که تنها تئوری‌ها و چارچوب‌های مفهومی از رقابت پذیری می‌توانند کاربرد دائمی یابند که به قدر کافی جهت سازگاری فرآیندهای مدیریتی و تغییرات محیطی انعطاف‌پذیر باشند. رقابت پذیری سازمان از سوی بسیاری از محققان به صورت مفهومی چندبعدی ارایه شده است. رقابت پذیری معادل قدرت اقتصادی یک واحد در مقابل رقبایش در بازاری است که به راحتی کالاها، خدمات، مهارت‌ها و ایده‌ها فراتر از مرزهای جغرافیایی عرضه می‌شود. رقابت پذیری در سطح بنگاه می‌تواند به عنوان توانایی بنگاه در طراحی، تولید و بازاریابی محصولات و فروش آن‌ها بیشتر از رقبا تعریف شود.

معرفی پرسشنامه استراتژی های افزایش رقابت پذیری در سازمان (OCQ)

برای سنجش رقابت پذیری سازمان‌ها چندین ابزار وجود دارد. پرسشنامه استراتژی های افزایش رقابت پذیری در سازمان (OCQ) برگرفته از پایان نامه مهدوی کیا در سال ۱۳۹۰ می‌باشد. این پرسشنامه دارای ۲۰ گویه و سه بعد است و با هدف سنجش رقابت‌پذیری در سازمان طراحی شده است. سه بعد این پرسشنامه عبارتند از: استراتژی تمایز، استراتژی کاهش هزینه و استراتژی تمرکز. همچنین نمره گذاری پرسشنامه در یک طیف لیکرت از خیلی کم تا خیلی زیاد است.

نمره گذاری پرسشنامه استراتژی های افزایش رقابت پذیری در سازمان (OCQ)

همکاران ما در بخش مدیریت موسسه ایران تحقیق اقدام به آماده سازی نمره گذاری کامل پرسشنامه استراتژی های افزایش رقابت پذیری در سازمان (OCQ) کرده‌اند. در فایل ارائه شده، علاوه بر نمره گذاری هر عبارت، سه زیرمقیاس نیز به دست می‌آید.