در سال ۱۸۷۴، اصطلاح روان بی‌اشتهایی توسط گول وارد قلمرو پزشکی شد. اختلال پرخوری عصبی، بر عکس روان بی‌اشتهایی، مفهوم بالینی بسیار جدیدتری است. می‌توان گفت که صرف نظر از تعداد اندکی از گزارشها، از حدود پایان دهه ۱۹۷۰ است که شاهد انتشار گزارش‌های متعدد درباره مبتلایان به اختلالی هستیم که بر اساس وهله‌های پرخوری مهار نشدنی مشخص می‌شوند. ضوابط تشخیصی مبتلایان به این اختلال بسیار شبیه ضوابط مبتلایان به روان بی‌اشتهایی است با این تفاوت که وزن بهنجار خود را حفظ می‌کنند. این اختلال‌ها مشتمل بر دو علامت مشخص، یعنی روان بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی است. روان بی‌اشتهایی برحسب خودداری از حفظ کمترین وزن بهنجار بدن مشخص می‌شود. پرخوری عصبی برحسب دوره‌های مکرر خوردن با ولع، و به دنبال آن رفتارهای جبرانی نامناسب مانند استفراغ عمدی، مصرف نابجای داروها ملین، مدرها، یا سایر داروها، روزه‌داری، یا ورزش مفرط مشخص می‌شود. آشفتگی در درک شکل و وزن بدن ویژگی اصلی روا بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی است. اختلال خوردن که به گونه‌ای دیگر مشخص نشده است نیز برای کدگذاری اختلال‌هایی که با ملاک‌های تشخیصی یک اختلال خوردن مشخص مطابقت ندارند، منظور می‌شود. عوامل زیستی، اجتماعی و روانشناختی در پیدایش اختلال‌های خوردن موثر شناخته شده‌اند و بسیاری از نظریه پردازان افزایش اختلال‌های خوردن را در سال‌های اخیر ناشی از تاکید بر لاغری و ارزنده‌سازی آن در جوامع غربی می‌دانند. با وب سایت دانلود پرسشنامه ایران تحقیق همراه باشید.

معرفی پرسشنامه بازخوردهای خوردن گارنر و گرفینکل (EAT)

پرسشنامه بازخوردهای خوردن گارنر و گرفینکل (EAT) در سال ۱۹۷۹ طراحی شده و در سطح وسیعی به عنوان یک ابزار غربالگری خودسنجی برای نشانه ها و ویژگی های بیمارگونه خوردن به کار می رود. این پرسشنامه در اصل ۲۶ سوالی است که در هنجاریابی ایرانی به ۲۰ سوال تقلیل یافته است و دارای ۳ خرده مقیاس رژیم لاغری، پرخوری و اشتغال ذهنی با غذا و مهار دهانی می‌باشد.

نمره‌گذاری پرسشنامه بازخوردهای خوردن گارنر و گرفینکل (EAT)

همکاران ما در بخش روانشناسی موسسه ایران تحقیق اقدام به آماده‌سازی نمره‌گذاری کامل پرسشنامه بازخوردهای خوردن گارنر و گرفینکل (EAT) کرده‌اند. در فایل ارائه شده علاوه بر نمره‌گذاری هر عبارت، در نهایت سه زیر مقیاس نیز قابل محاسبه است.